Ήταν κάποτε ένας που ήθελε να ανοίξει έναν οίκο ανοχής. Στον 1ο όροφο έβαλε μοντέλα, στον 2ο έβαλε νοικοκυρές και στον 3ο καθηγήτριες.
Την πρώτη βδομάδα λειτουργίας τα μοντέλα έβγαλαν 1000 ευρώ, οι νοικοκυρές 1000 ευρώ και οι καθηγήτριες 3000 ευρώ.
Τη δεύτερη βδομάδα τα μοντέλα έβγαλαν 800 ευρώ, οι νοικοκυρές 800 ευρώ και οι καθηγήτριες 4000 ευρώ.
Το αφεντικό τρελάθηκε… Κάθε εβδομάδα τα μοντέλα και οι νοικοκυρές έβγαζαν όλο και λιγότερα ενώ οι καθηγήτριες όλο και περισσότερα!!!
Πιάνει και ρωτά έναν πελάτη που ήταν κάθε μέρα εκεί:
– Γιατί προτιμάς τις καθηγήτριες;
– Ε, την πρώτη μέρα πήγα στα μοντέλα. Όλη την ώρα «Μη το ένα, μη το άλλο, μη θα μου σπάσει το νύχι». Βαρέθηκα. Την άλλη μέρα πήγα στις νοικοκυρές. Αυτές ήταν συνέχεια «Όχι στο κρεβάτι, μόλις το έστρωσα. Όχι στον καναπέ, θα λεκιάσει. Μην πατάς εδώ, μη θα χαλάσεις εκείνο». Ενώ οι καθηγήτριες μόλις τελειώσεις σε ρωτάνε: «Το καταλάβας, ή να το ξανακάνουμε για να το εμπεδώσεις;»
