Ο Νίκος, καθισμένος αναπαυτικά στον καναπέ του, χτύπησε το κεφάλι του με το χέρι και αναρωτήθηκε: “Εδώ οι ήρωες του κόσμου είναι απίστευτοι! Αν αυτοί είναι οι ήρωες, γιατί να προσπαθήσω εγώ να βγω καλό παιδί;”
Άρχισε να μιλάει μόνος του, προσπαθώντας να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά.
Ας το σκεφτούμε λίγο:
Ο Ταρζάν περπατούσε γυμνός στο δάσος και έτρωγε μπανάνες για πρωινό. Πόσο πιο wild να ήταν; Εγώ ακριβώς γιατί να φορέσω το πουκάμισο της γιαγιάς για να είμαι καλό παιδί;
Η Σταχτοπούτα γυρνούσε μετά τα μεσάνυχτα και, ποιος ξέρει, τι έκανε εκεί στο χορό. Δεν την ένοιαζε που το ρολόι θα χτυπούσε δώδεκα. Και εμείς ακόμα να πιστεύουμε ότι η καλή συμπεριφορά είναι το παν;
Ο Αλαντίν, αυτός ο τύπος, ήταν κλέφτης και όχι απλά κλέφτης, αλλά κλέφτης με μια υπερπαραγωγή. Μια μαγική σπηλιά, ένα χαλί που πετάει, και μια αίσθηση ότι το “μπες-κλέψε-φύγε” είναι το πιο cool επαγγελματικό μονοπάτι. Τι ακριβώς με εμποδίζει να γίνω και εγώ λίγο Αλαντίν στην ζωή μου;
Ο Batman… Για να το θέσουμε απλά, ο τύπος οδηγούσε τη Batmobile με 300 km/h, προσπερνώντας σαν να μην υπάρχει αύριο και με το ένα χέρι πίνοντας καφέ! Και εμείς κάθομαστε να τηρούμε τα όρια ταχύτητας; Γιατί να βγω καλό παιδί αν το μόνο που καταφέρνω είναι να μένω μέσα στο όριο;
Η Χιονάτη, ρε φίλε, ζούσε με 7 αγνώστους. Εγώ δεν έχω ούτε 7 φίλους να βρω, κι αυτή κάνει πάρτι στο δάσος με επτά τύπους που κανείς δεν ξέρει αν είναι και καλοί άνθρωποι! Ενώ εμείς, ακολουθούμε τις κοινωνικές συμβάσεις.
Α, και μην ξεχνάμε τον Αλί Μπαμπά με τους 40 κλέφτες! Όχι, δεν μιλάμε για μικροαπατεώνες, αλλά για 40 κανονικούς ληστές που προφανώς είχαν μια επιχειρηματική συμφωνία. Και εμείς πάλι, προσπαθούμε να έχουμε λευκό ποινικό μητρώο χωρίς να έχουμε καν την τύχη να βρούμε έναν καλό συνεργάτη.
Ο Ποπάι, τέλος, ήταν τόσο άγριος που καπνίζε και είχε τατουάζ! Τι κακό παιδί, ε; Εμείς, τα παιδιά που προσπαθούμε να είμαστε υπάκουοι, μάλλον χρειαζόμαστε ένα σκουπίδι σπανάκι για να ξεπεράσουμε τον πόνο της κανονικότητας.
Και, αν δεν σας είναι αρκετό, ο Pacman! Ακούστε τώρα… Έτρεχε σε σκοτεινούς διαδρόμους, τρώγοντας πιρούνια και τυχερά μπάλες, με ηλεκτρονική μουσική και σπιντάρισμα! Ένας ήρωας που είχε την απόλυτη ελευθερία και τίποτα δεν τον ένοιαζε. Και εμείς, ακόμα προσπαθούμε να κρατήσουμε την ισορροπία στην καθημερινότητα. Πόσο βαρετό!
Οπότε, για ποιον λόγο να βγω καλό παιδί; Όλοι αυτοί οι ήρωες, με τα ελαττώματά τους και τις τρέλες τους, μια χαρά τα κατάφεραν! Εγώ πάλι… δεν βλέπω και κανένα λόγο να προσπαθώ να είμαι πιο καλός από αυτούς!
