Είναι το γυφτάκι στο σχολείο και …μια που δεν είναι και τόσο καλός μαθητής στο διάλειμμα βρίσκεται στον πίνακα να ζωγραφίζει μια μύγα.
Την βλέπει ο δάσκαλος όταν επιστρέφει στην τάξη και πιστεύει ότι είναι αληθινή, γι’ αυτό και προσπαθεί να την διώξει με το χάρακα που έχει στο χέρι του.
Την διώχνει μια …εκεί η μύγα, προσπαθεί ξανά…τα ίδια. Όταν λοιπόν κατάλαβε ότι κάτι τρέχει και έχοντας τους μαθητές του από κάτω να έχουν σκάσει στα γέλια, διαπιστώνει ότι είναι ζωγραφιά.
Ρωτάει λοιπόν τους μαθητές του ποιος έκανε αυτή την τέλεια ζωγραφιά;
Εγκώ ντάσκαλο, λέει το γυφτάκι…
Μπράβο αγόρι μου του απαντά γεμάτος υπερηφάνεια ο δάσκαλος, αύριο θα σε παρακαλέσω να πεις στον πατέρα σου να έρθει να μιλήσουμε γιατί αυτό που ζωγράφισες είναι ένα πραγματικό ταλέντο και μπορεί να μην είσαι και ο καλύτερος μαθητής, έχεις όμως ταλέντα που δεν θα πρέπει να τα αφήσουμε να πάνε χαμένα.
Πηγαίνει λοιπόν ο γύφτος την επόμενη ημέρα στο σχολείο και από μακριά φωνάζει στον δάσκαλο…ντίρτο κυρ ντάσκαλε, ντίρτο σε λέω.
Ο δάσκαλος όμως αντί να το δείρει λέει στον γύφτο ότι του αξίζουν συγχαρητήρια και πως ο γιος του έχει ένα πραγματικό ταλέντο και δεν πρέπει να το αφήσουν ανεκμετάλλευτο και πως θα πρέπει να τον βοηθήσουν και όλα αυτά τα ωραία …ξέρετε.
Ο γύφτος όμως συνεχίζει να λέει Ντείρτου ντάσκαλε… Ντείρτου…
-Μα καλά! Εγώ σας λέω ότι το παιδί έχει ένα σπάνιο χάρισμα..
-Βρε ντείρτου που σε λέω. Ντείρτου.
-Μα ακούστε. Εχθές ζωγράφισε μια μύγα στον πίνακα, τόσο τέλεια που την πέρασα για αληθινή.
-Ντείρτο πολύ σε λέω. Ξέρω… Ξέρω.
Τις προάλλες ζωγκράφισε ένα μoυνί στο σόμπα. Παππούς έκαψε γκλώσσα του και εγκώ τσουτσούνα μου. Ντείρτου που σε λέω…!
