Ένας νεαρός φοιτητής της ιατρικής, γιος γιατρού κι αυτός, αποφοιτεί προς μεγάλη χαρά του πατέρα του. Μετά την ορκωμοσία λέει στον πατέρα του να τον πάρει στη δουλειά να εξασκήσει τις γνώσεις του.
– Στάσου, παιδί μου, λέει ο πατέρας. Αυτά που έμαθες είναι άχρηστη θεωρία.
Την πραγματική ιατρική τη μαθαίνει κανείς στην πράξη. Αύριο θα πάμε να επισκεφτούμε μαζί ασθενείς και θα καταλάβεις τι σου λέω.
Πηγαίνουν, λοιπόν, οι δυο τους στην πρώτη ασθενή, μια παντρεμένη νοικοκυρά γύρω στα σαράντα κατάκοιτη από τους πόνους στη μέση.
Ο πατέρας γιατρός πάει να της γράψει τη συνταγή, του πέφτει το στυλό στο πάτωμα, το μαζεύει και λέει στη γυναίκα:
– Κυρία μου, θα πρέπει να κουράζεστε λιγότερο. Δουλεύετε πάρα πολύ μέσα στο σπίτι και δεν κάνει. Λίγη ανάπαυση δεν βλάπτει.
– Έχετε δίκιο γιατρέ μου, λέει η γυναίκα, κι ο άνδρας μου μου το λέει αλλά δεν τον ακούω. Θέλω να είναι όλα στην εντέλεια μέσα στο σπίτι, το χω πάρει από τη μάνα μου.
Όταν βγήκαν από το διαμέρισμα λέει ο γιατρός junior στο μεγάλο:
– Πώς κατάλαβες ότι κάνει πολλές δουλειές, πατέρα;
– Να, παιδί μου. Άφησα το στυλό να πέσει χάμω, επίτηδες.
Διαβάστε επίσης: Το ποδήλατο του παπά
Όταν έσκυψα να το μαζέψω είδα ότι το πάτωμα έλαμπε από καθαριότητα δεν υπήρχε σκόνη ούτε για δείγμα.
Έτσι κατάλαβα ότι η γυναίκα σκοτώνεται στη δουλειά. Την επόμενη ασθενή θα την εξετάσεις εσύ να δούμε τι έμαθες.
Φτάνουν στην επόμενη ασθενή και την βρίσκουν κατάκοιτη στο κρεβάτι.
Πάει ο γιος να γράψει τη συνταγή, αφήνει το στυλό να πέσει στο πάτωμα, το μαζεύει και λέει:
– Κυρία μου, κουράζεστε πολύ. Κάνετε πάρα πολλές δουλειές για την ενορία, αλλά θα πρέπει να τις μετριάσετε λίγο, γιατί θα σας τρέχουμε στο νοσοκομείο. Δεν λέω, ευλογία Κυρίου είναι να εργάζεστε για την ενορία αλλά “παν μέτρον άριστον”.
– Αχ, ναι γιατρέ μου έχετε απόλυτο δίκιο. Θα πρέπει να δουλεύω λιγότερο για την ενορία.
Όταν βγήκαν λέει ο πατέρας γεμάτος απορία:
– Πώς κατάλαβες ότι εργάζεται για την ενορία;
– Να, όταν έσκυψα να μαζέψω τον στυλό, είδα τον παπά κάτω από το κρεβάτι.
