Τραγική η κατάσταση, ειδικά για κάποιους που γνώρισαν την Ευρώπη, την Ελλάδα και γενικότερα τον κόσμο την εποχή που τα πράγματα ήταν πολύ πιο καθαρά, ειλικρινά και ντόμπρα.
Τώρα όλα είναι του δήθεν και του μη, του έτσι και του αλλιώς.
Μια ήπειρος, γεμάτη αδελφές στην ψυχή γιατί σεξουαλικά το τι κάνει ο καθένας είναι δικός του λογαριασμός, φτάνει να μην το διατυμπανίζεις …ούτε στην γειτονιά μέσα από ανοιχτά παράθυρα ούτε πουθενά αλλού, δεν χρειάζεται ρε φίλε. Μπορείς να πηδιέσαι όπως θέλεις με όποιον και όποια θέλεις και να κάνεις ότι σου σκαλώσει στο κεφάλι…αλλά τα εν οίκω μη εν δήμω ..
Ανεβαίνουμε ξανά στα δέντρα ….για να δείξουμε ότι κάτι έχουμε καταφέρει στην ζωή, μόνο που τα δέντρα πλέον έχουν την μορφή πολυώροφου κτηρίου και το να ζεις στον 60+ όροφο δείχνει ότι έχεις κάποιο σημαντικό ρόλο στην τοπική κοινωνία….και τα πουλιά στα δέντρα ανέβαιναν αλλά δεν θεωρούσαν ότι είναι οι άρχοντες του κόσμου, ούτε είχαν την ανάγκη να πληρώσουν τεράστια ποσά για να το καταφέρουν αυτό.
Μια κοινωνία που τα μέλη της για να καταφέρουν να αποδείξουν ότι κάτι έχουν καταφέρει, προτιμούν να ζουν σε κλουβιά μικρότερα από τα κατοικίδια τους ενώ παράλληλα πείθουν εαυτούς ότι έτσι είναι καλύτερα, ότι αυτοί είναι η αφρόκρεμα του μικρόκοσμου που διαβιούν.
Τουλάχιστον, ακολουθούν τα κατοικίδια τους, στα πάρκα …την ώρα που τα βγάζουν βόλτα για να κάνουν την ανάγκη τους και φυσικά έχουν μαζί τους τα σακουλάκια για να μαζεύουν αυτά που για τον σκύλο όσο και να τον δέσεις με λουρί δεν θα καταλάβει ότι πρέπει να τα κάνει στην τουαλέτα όπως έμαθε ο άνθρωπος.
Γιατί ο σκύλος, αντέχει τα δεσμά, δεν γίνεται όμως δέσμιος τους ούτε αλλάζει τον τρόπο που ζει.
Περπατάς στους δρόμους μεγάλων πόλεων, πόλεων που είναι η αφρόκρεμα της Ευρώπης και βλέπεις ανθρώπους που η μορφή και η όψη τους έχει αλλάξει τόσο πολύ που είναι αδύνατον να αναγνωρίσεις στα πρόσωπά τους ….την καλή ζωή. Ναι, μιλάω για αυτούς που μένουν στο ρετιρέ, στην έπαυλη και στις ακριβές συνοικίες.
Μιλάω για αυτούς που τα έχουν καταφέρει στην ζωή, οδηγούν από το πίσω κάθισμα το αυτοκίνητό τους και χαίρονται τον κήπο τους όταν τους μένει χρόνος….δηλαδή λιγότερες ώρες από ότι ο κηπουρός τους.
Τελικά ρε φίλε….τι πρέπει να γίνει κάποιος για να απολαύσει έναν κήπο; πλούσιος ή κηπουρός;
Ξύπνα και ζήσε μην αφήνεις την ζωή να σε προσπερνά. Άσε στα θύματα των “δήθεν” τα ρετιρέ και ζήσε την ζωή του κήπου, την ζωή του κηπουρού, την ζωή που σου αξίζει και την ζωή που εσύ θα αποφασίσεις, όχι αυτή που θα αποφασίσουν αυτοί…
